In Nederland is de leeftijdsgroep van 45 tot 50 jaar de groep waarin de meeste scheidingen plaatsvinden. Veel mensen stellen hun scheiding echter uit, omdat ze bang zijn om dakloos te raken. Als alternatief zijn vakantieparken een populaire keuze. Het is illegaal om permanent op een vakantiepark te wonen. De overheid is van plan om de regels daarvoor te gaan versoepelen, tot ongenoegen van brancheorganisatie HISWA-RECRON.
Door Matthijs Meerman
Mensen belanden na een scheiding niet alleen vaak op vakantieparken. Uit onderzoek van de woonbond blijkt dat er ook veel mensen dakloos worden na een scheiding. Volgens het CBS zijn de meeste mensen die gaan scheiden tussen de 45 en de 50 jaar oud. De grootste groep daklozen in Nederland was in 2018 tussen de dertig en de vijftig jaar oud. Mensen die na een scheiding dakloos raken, worden ook wel ‘zelfredzame daklozen’ genoemd. Dit is een groep waarvan de grootte lastig te bepalen is, omdat ze meestal niet in de reguliere daklozenopvang terechtkomen. Deze mensen reizen van familielid naar familielid of komen op vakantieparken terecht.
Volgens adviesbureau ZKA wonen er in Nederland naar schatting 55.000 mensen permanent op een vakantiepark. Dit zijn in feite ook daklozen, omdat ze illegaal wonen. Je kunt je namelijk niet inschrijven op een camping. Daardoor kom je dus ook niet in aanmerking voor een zorgverzekering of een inschrijving bij een woningcorporatie.
Soepelere regels
“Een chalet of stacaravan is geen huis, maar een recreatieobject,” vindt Marike Rosier, persvoorlichter van HISWA-RECRON. “ Dat er af en toe vakantieparken zijn waar een ondernemer besluit iemand wat langer in een recreatieobject te laten verblijven, dat zou nog kunnen. Maar wonen op een park is echt onwenselijk.”
In december 2020 dienden twee Kamerleden een motie in om de regelgeving omtrent illegaal wonen op vakantieparken te versoepelen. De brancheorganisatie probeert dit tegen te gaan door bij gemeentes en in Den Haag te lobbyen. In april stuurde HISWA-RECRON een brief naar de Tweede Kamer.
De brancheorganisatie liet toen weten dat vakantieparken niet geschikt zijn voor permanente bewoning. Er zou vaak verborgen problematiek bij komen kijken, die niet op een vakantiepark weggestopt zou moeten worden. Rosier: ,,Denk dan bijvoorbeeld aan probleemgevallen voor de gemeente die wel gehuisvest moeten worden maar in de reguliere huur niet terecht kunnen. Dit zijn bijvoorbeeld psychiatrische patiënten en (ex) verslaafden”. In plaats daarvan pleit de brancheorganisatie voor meer zorg en aandacht voor deze gevallen.
